Powstanie kraju Kwitnącej Wiśni.

Cześć wszystkim. Wracam do Was z pierwszym wpisem w którym chciałabym co nieco napisać o powstaniu państwa Japońskiego. Nie będę Was okłamywać i powiem, że korzystałam wyłącznie z pomocy internetu. Możliwe, że w niedalekiej przyszłości kupię książkę o historii Japonii i wtedy może co nieco więcej napiszę od siebie lub po prostu ją zrecenzuję. Tymczasem nie przedłużając zacznę w końcu pisać konkrety.

Według prastarej legendy, Japonia została założona w 660 roku p.n.e. przez Jimmu, który był uważany za potomka bogini słońca Ninigi. Także według tradycji, Jimmu miał być to pierwszym cesarzem Japonii. Od niego właśnie Japończycy rozpoczynają oficjalny poczet władców rządzących krajem. Jednak odmiennego zdania są historycy, ponieważ z ich to ustalenia wynika, że fakt ten przypada raczej na I lub II stulecie przed naszą erą. Pierwsze trzy wieki naszej ery to kształtowanie się nowej struktury społecznej, a także zakładanie wielkich rodów oraz rodzin. Jeden z nich posiadający ziemie w okręgu Yamato stopniowo rozszerzał zasięg swego panowania, by w V w. mieć już pod kontrolą większą część Honsiu, który był główną wyspą japońskiego archipelagu.

Do 710 r. Yamato było także nazwą Japonii. W 538 r. do miejscowości Asuka, gdzie przebywał wówczas dwór władcy Yamato, przybyło poselstwo jednego z państw koreańskich, które w darze przyniosło ze sobą statuę Buddy, sztandary pokryte buddyjskimi napisami i święte księgi. Podarunki wywarły tak duże wrażenie na dworze, że niedługo potem religię buddyjską przyjęto w całym kraju. 

Następnych 300 lat Japonia była tak naprawdę pod znacznym wpływem Chin. Stamtąd zapożyczono, a także przystosowano do swoich potrzeb między innymi chińskie formy buddyzmu, system rządów czy język pisany. Od tego czasu coraz większe znaczenie zaczęli odgrywać generałowie wojskowi. Pierwsi Europejczycy przybyli do Japonii w XVI wieku przynosząc ze sobą nie tylko nowe towary, ale także broń palną jak i religię, którą jest: Chrześcijaństwo. 

Przez cały XVII wiek Japonia miała już dosyć zarówno jednego jak i drugiego i w efekcie odizolowała się od świata zewnętrznego.Wymianę handlową z Japończykami prowadzić mogli jedynie Holendrzy, ale i to ograniczone było zaledwie do jednej wyspy leżącej w pobliżu Nagasaki. Za "żelazną" kurtyną Kraj Kwitnącej Wiśni pozostawał aż do 1853 roku, kiedy to amerykański marynarz Mathiew Perry przybył ze szwadronem statków wojennych i wymusił to na cesarzu, by przywrócił wymianę towarową. 

Podczas panowania dynastii Meiji, Japonia zmieniła się z zacofanego, odizolowanego kraju do światowej potęgi. Kolonialne ambicje tego górzystego kraju doprowadziły do zaanektowania w 1905 roku Korei, inwazji w Mandżurii w 1930 i w końcu zbombardowania Pearl Harbor 7 grudnia 1941r., które spowodowało przystąpienie Stanów Zjednoczonych do Wojny Światowej. Na początku działań wojennych Japończykom towarzyszyła zdumiewająca fala zwycięstw, które zakończyły się jednak bitwą o Midway 3 czerwca 1942 roku. Ta przegrana niczym fala odwróciła się przeciw Japonii sprawiając, że reszta wojny była już tylko powolną, krwawą agonią. 

6 września 1945 roku pierwsza bomba atomowa spadła na Hiroshimę, niebawem podobny los spotkał Nagasaki. Sześć dni później Japończycy wycofali się. Przez następne kolejnych pięć lat kraj był zdobywany przez aliantów. Powoli jednak Japonia uniosła się z zniszczeń jakich doznała. Niełatwa praca i posłuch mieszkańców Kraju Kwitnącej Wiśni sprawiły, że rok po roku kraj rozwijał się, a wyniki ekonomiczne już wkrótce dorównały najbardziej rozwiniętym państwom świata.